بررسی ژنوتیپ‏های نخود زراعی در شرایط آبی و دیم

    این تحقیق به منظور ارزیابی تأثیر تنش خشکی در بیست ژنوتیپ نخود زراعی از طریق بررسی صفات اکوفیزیولوژیک در شرایط مزرعه‏ای انجام شد. کشت مزرعه‏ای در سال زراعی 86-1385 در مزرعه تحقیقاتی مؤسسه تحقیقات دیم سرارود کرمانشاه در دو شرایط جداگانه آبی و دیم و در قالب طرح بلوک‏های کامل تصادفی در چهار تکرار انجام شد. عملکرد وصفات تعداد دانه در نیام، تعداد دانه در بوته، تعداد نیام در بوته، وزن هزار دانه، شاخص سطح برگ، فاصله پایین‏ترین نیام تا سطح خاک، تعداد شاخه اصلی، ارتفاع شاخه اصلی، تعداد روز تا گل‏دهی و رسیدگی و شاخص برداشت در هر آزمایش به طور جداگانه اندازه‏گیری  شدند و شاخص‎‏های مقاومت به خشکیSSI MP, MH, YSI, YI, GMP, TOL, STI, بر پایه عملکرد دانه در شرایط آبی و دیم محاسبه شدند. نتایج نشان داد که مقادیر صفات مورد بررسی در آزمایش دیم، کاهش قابل ملاحظه‏ای نسبت به آزمایش آبی داشتند. تعداد روز تا رسیدگی و فاصله پایین‏ترین نیام تا سطح خاک، به ترتیب بیشترین همبستگی مثبت و منفی را با عملکرد نشان دادند. در بین شاخص‏های مقاومت به خشکی، شاخص‏های MP, MH, GMP, STI, به عنوان بهترین شاخص‏ها در گزینش ژنوتیپ‏های مقاوم به خشکی معرفی شدند. تجزیه خوشه‏ای ژنوتیپ‏های مورد مطالعه بر اساس صفات یاد شده، نشان‏دهنده طبقه‏بندی آن‏ها به چهار گروه عمده بود که سه ژنوتیپ شماره آزاد، ILC.482 وILC.1799 در یک گروه جای گرفته و معرف ژنوتیپ‏های مقاوم به خشکی بودند.